اثر نمک بر رفتار ژل‌شدن داربست نانوکامپوزیتی تزریق‌پذیر بر پایه هیدروکسی‌پروپیل‌ متیل‌سلولوز و نانوذرات هیدروکسی آپاتیت- تری کلسیم‌ فسفات

ترکیبات سلولوزی پلیمرهای زیست­سازگارند که در تهیه ژل­‌های تزریق‌پذیر برای ترمیم بافت استخوان استفاده می‌شوند. هیدروژل­‌های تهیه شده از این پلیمرها نیز به‌طور عمومی استحکام کافی را برای کاربرد در مهندسی بافت دارند. برای افزایش استحکام و نیز بهبود استخوان‌زایی این داربست­‌ها از ترکیبات کلسیم فسفات استفاده می­‌شود. در این مطالعه، از هیدروژل ­هیدروکسی پروپیل­ متیل­ سلولوز(HPMC) به عنوان ماتریس پلیمری و مواد معدنی کلسیم فسفاتی شامل β-تری­ کلسیم فسفات (β-TCP) و هیدروکسی آپاتیت (HAp) برای بهبود خواص هیدروژل‌ استفاده شدند. β-تری­ کلسیم فسفات با شکل‌شناسی صفحه‌­ای به روش رسوب­‌گیری شیمیایی سنتز و با میکروسکوپی الکترونی پویشی تأ‌‌یید شد. به علت بیشتربودن دمای تشکیل ژل هیدروکسی ­پروپیل ­متیل­ سلولوز نسبت به دمای بدن، از نمک سدیم سولفات (Na2SO4) در غلظت‌­های مختلف برای تنظیم دمای تشکیل ژل استفاده شد. دمای ابری‌شدن نمونه‌­ها با استفاده از طیف‌­بینی UV/Vis و دمای ژل‌شدن آنها به روش رئومتری معین شدند. تزریق­‌پذیری نمونه­‌های حاوی مقادیر مختلفی از فاز معدنی نیز با استفاده از دستگاه آزمون عمومی اندازه­‌گیری شد. نتایج نشان داد،به دلیل اثر هوفمیستر دمای ابری و ژل‌شدن نمونه‌­ها با افزایش غلظت نمک کاهش می‌­یابد. همچنین نتایج رئومتری نشان داد، β-تری­‌کلسیم فسفات نسبت به هیدروکسی آپاتیت دمای تشکیل ژل را به طور مؤثرتری کاهش و نیز مدول و گرانروی را افزایش می‌دهد. هیدروژل‌های هیدروکسی پروپیل­ متیل­ سلولوز شامل نانوذرات تری­‌کلسیم فسفات و هیدروکسی آپاتیت در دمای محیط تزریق‌­­پذیر بودند. با توجه به نتایج به دست آمده، هیدروژل های تهیه شده از ماتریس پلیمری هیدروکسی­ پروپیل­ متیل­ سلولوز و نانوذرات β-تری­‌کلسیم فسفات و هیدروکسی آپاتیت می‌­توانند انتخاب مناسبی برای داربست­‌های تزریق‌پذیر به بدن باشند.